Λίγες σημειώσεις για το Mr. Holmes (2015) του Bill Condon.
Στο Mr. Holmes (2015) του Bill Condon δεν υπάρχει το στοιχείο της ομοκοινωνικής σχέσης του Holmes με τον Mr. Watson (έτσι κι αλλιώς ο John Watson έχει πεθάνει εδώ και αρκετά χρόνια).
Αλλά η ιστορία του Mitch Cullin (από το μυθιστόρημά του A Slight Trick of Mind) είναι αρκετά πειραγμένη ώστε να θεωρηθεί κουήρ από μόνη της. Και στα χέρια κουήρ σκηνοθέτη και κύριου πρωταγωνιστή (Ian McKellen, βέβαια, στη δεύτερη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη μετά το Gods and Monsters) αποκτά τη δική της ιδιαιτερότητα.
Με άλλα λόγια, όλο το οικοδόμημα του ρασιοναλιστικού ντετέκτιβ πλέον εμποτίζεται με μια ευαισθησία που προέρχεται από την ίδια την φύση. Ο 93χρονος ντετέκτιβ, απομονωμένος για αρκετά χρόνια σε ένα εξοχικό σπίτι με την οικονόμο του (Laura Linney) και τον γιο της (Milo Parker) χάνει σταδιακά την μνήμη - και παράλληλα αρχίζει και εκτιμά περισσότερο την ανθρώπινη ευαισθησία όταν η λογική τον εγκαταλείπει.
Ωστόσο, έχει δύο στόχους. Να θυμηθεί την τελευταία υπόθεσή του -που μάλλον τον ταλαιπώρησε με κάποιο τρόπο- και να περάσει τις γνώσεις του στον μικρό Roger. Η ταινία Mr. Holmes ξεφεύγει από την κλασική αστυνομικής υφής συνταγή, αν και διαδραματίζεται σε 2 διαφορετικές εποχές -και θα δούμε τον Ian McKellen και 'νεότερο' (απόδειξη ότι το μακιγιάζ του 93χρονου έκανε το θαύμα του).
Ταινία πιο πολύ στοχαστική, ιδιαίτερη χωρίς να είναι αφηγηματικό αριστούργημα. Αλλά επενδύει πολύ στο θέμα της εμπιστοσύνης, και της ανθρώπινης επικοινωνίας -όταν η μνήμη αρχίζει και διαφεύγει.
Πανέμορφη, ανθρώπινη ερμηνεία από τον Ιan McKellen και τον μικρό τότε Milo Parker