O Luchino Visconti γεννήθηκε 2 Νοεμβρίου 1906 (πέθανε 17 Μαρτίου 1976), και κατάφερε να κάνει το μπαρόκ, αριστοκρατικό σινεμά του (κυρίως της δεύτερης περιόδου του) με την ίδια επιτυχία που ξεκίνησε με το La Terra Trema (1948) και το Ossessione (1943, βασισμένο βέβαια στο Ο Ταχυδρόμος θα χτυπήσει πάντα δύο φορές).

Οι κουήρ συνδηλώσεις στα έργα του μεγάλωναν όσο περνούσαν και τα χρόνια -αν και πάντα, σε ένα πλαίσιο γενικευμένης 'αμαρτωλής' ατμόσφαιρας (και στον αντίποδα του Pasolini). O χαρακτήρας του Helmut Berger στο Damned (1969) και στο Conversation Piece (1974) και βέβαια το Death In Venice (1971). Αν και σύμφωνα με τις τελευταίες πηγές -κυρίως του Björn Andrésen στο ντοκιμαντέρ The Most Beautiful Boy in the World (2021) - ο auteur δεν ήταν και πολύ καλός επαγγελματικά.

Από τους λίγους που μπορούσε να κάνει μελοδράματα και να τα ανυψώνει τόσο πολύ αισθητικά και καλλιτεχνικά. Ιστορίες απογοητευμένων (ίσως όπως και το κουήρ κοινό της εποχής του - ο ίδιος όχι και τόσο, αν και πάντα Καθολικός) που σαν τον Ίκαρο νοσταλγούν να πετάξουν -πριν προσγειωθούν απότομα.