Κουήρ σημειώσεις για την ταινία του Oliver Hermanus, Beauty (2011).
Αν υπήρχε μια πρόσφατη ταινία που δείχνει πόσο η ομοφοβία (και ο ρατισμός) είναι άρνηση πραγματικής ταυτότητας είναι το 'Beauty' του Noτιιοαφρικανού Oliver Hermanus (πιο γνωστός από το πρόσφατο Living με τον Bill Nighy).
Αν υπήρχε μια πρόσφατη ταινία που δείχνει πόσο η ομοφοβία (και ο ρατισμός) είναι άρνηση πραγματικής ταυτότητας είναι το 'Beauty' του Noτιιοαφρικανού Oliver Hermanus (πιο γνωστός από το πρόσφατο Living με τον Bill Nighy).
To Beauty (Skoonheid, 2011) που κέρδισε τον Κουήρ Φοίνικα στις Κάννες (Ένα κάποιο βλέμμα) αφηγείται την ιστορία του François van Heerden (Deon Lotz), ενός ομοφοβικού και ρατσιστή μεσήλικα άνδρα στο Bloemfontein της Ν. Αφρικής. Ο ίδιος οικογενειάρχης, έχει μια απέχθεια για τους γκέι άνδρες και τους μαύρους (παρότι σύντομα στην ταινία θα δούμε διαφορετικές συμπεριφορές). Η τυχαία γνωριμία του με τον αρκετά ευπαρουσίαστο νέο Christian (Charlie Keegan) στο γάμο της κόρης του του αλλάζει την ατζέντα -και συναισθηματικά.
Ο Hermanus παίρνει την ιστορία ξελογιάσματος, αλλά δεν είναι ακριβώς Visconti στο Θάνατος στη Βενετία. Ο François δεν είναι διανοούμενος, η καθημερινότητά του είναι πεζή, και οι προσπάθειές του να υπερβεί τις προκαταλήψεις του κωμικές -όταν δεν γίνονται δραματικές. Η ταινία έχει μια κοφτερή ματιά ακριβώς στην καθημερινότητα ενός ομοφοβικού, που βλέπει τον πάτωμα να μετακινείται κάτω από το πόδια του.
Επιφανειακά διεκπεραιωτική, κάνει το κρεσέντο της εκεί που χρειάζεται, για να αφήσει τον ήρωα μόνο με τις προκαταλήψεις του. Καλή ερμηνεία από τον Lotz, και πολύ καλή σκιαγράφηση της μεσοαστικής κουλτούρας των λευκών της Ν.Αφρικής (όχι εκείνων του Cape Town της πρωτεύουσας, αλλά λίγο εκτός των τειχών).
Στα οπτικά highlights, η εναρκτήρια σκηνή με την κάμερα σιγά σιγά να απομονώνει τα πρόσωπα και καλεσμέν@ του γάμου, και να εστιάζει στο αντικείμενο του πόθου, κάνοντάς μας συμμέτοχους στο παιχνίδι. Και βέβαια η σκηνή του ξενοδοχείου (χωρίς σπόιλερς).