A Very English Scandal 2018 still
Ένα πολύ ενδιαφέρον κουήρ και βρετανικό μπρα-ντε-φερ ανάμεσα σε δύο μορφές, που τυχαίνει να είναι και αληθινό.
Στη μίνι-σειρά του 2018, A Very English Scandal, ο ηγέτης του φιλελεύθερου κόμματος Jeremy Thorpe (Hugh Grant) συνάπτει σχέση το 1965 με τον νεότερό του Norman Scott (Ben Whishaw) -φυσικά κρυφή, καθώς η ομοφυλοφιλία τιμωρείται (και έχει και μια καριέρα να διασώσει). Όταν όμως ο Scott αναζητά την αμοιβή του με τη μορφή μιας νόμιμης εργασίας -και κάρτας ασφάλισης, ο Thorpe αρχίζει και έχει δεύτερες σκέψεις. Αντιμετωπίζοντάς τον ως παρενεχλούντα, και φτάνοντας ως και σκέψεις για δολοφονία.
 
Όλο το σκηνικό (που συνέβη πραγματικά), καταγράφεται στο ομώνυμο βιβλίο του John Preston (2016). Ο Russell T. Davies (του Queer As Folk) ανέλαβε να το κάνει σενάριο μιας μίνι-σειράς (μόνο 3 επεισόδια). Και ο Stephen Frears (που έχει σκηνοθετήσει έτσι κι αλλιώς 2 τουλάχιστον ταινίες με κουήρ θέματα στα 80s), μπαίνει στην σκηνοθεσία.

Σε αντίθεση με το πολιτικό της θέμα, η σειρά είναι πιο 'ελαφριά' στο ύφος -κάτι που την κάνει πολύ ελκυστική σε όσ@ έχουν βαρεθεί τις δραματικές σειρές με μηνύματα κατά του κατεστημένου κτλ. Το σενάριο και η σκηνοθεσία ακροβατούν ανάμεσα στο σοβαρό (την σχέση των ανδρών) και το ελαφρύ (την ανάγκη και των δύο για δημοσιότητα, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας).
Έτσι, τα δύο στερεότυπα του γκέι άνδρα, ο σοβαρός αλλά 'διακριτικός' ομοφυλόφιλος, και η 'αδελφή' εδώ συναντιώνται πειραγμένα. Ο 'σοβαρός' πολιτικάντης είναι εκείνος που καταφεύγει σε ένα σωρό παραδοξότητες και ηλιθιότητες, μη αποδεχόμενος τον εαυτό του. Ενώ η θηλυπρεπής 'αδελφή' είναι εκείνη που θα ωριμάσει εντέλει -και θα υπερασπιστεί τα δίκια του -και δημόσια.

Παρότι μόνο στο πρώτο επεισόδιο εμφανίζονται μαζί στην οθόνη για αρκετό διάστημα, ο Hugh Grant με τον Ben Whishaw είναι κάτι σαν τον yin και το yang -αλληλοσυμπληρώνονται (με απολαυστικές ερμηνείες). Η επιθυμία του ενός είναι η αντίδραση του άλλου, και ο τακτικισμός του ενός η αφετηρία έκρηξης και ανεξέλεγκτης συμπεριφοράς του άλλου. Και οι δύο χαρακτήρες δείχνουν ξεκάθαρα ότι σε ένα πλαίσιο που μόνο ανοιχτό στην ελευθερία δεν είναι, οι ΛΟΑΤΚΙ προσωπικότητες οφείλουν να καταφεύγουν σε βυζαντινισμούς και θέσεις επίθεσης και άμυνας.
Μαζί ο έξοχος Alex Jennings.
google-site-verification=-HztJ5X2kjaM9ZRGwOAz-p-TaNxY1stHP5HHhy6WPJY